Milan Rešetar bio je jedan od značajnijih istoričara književnosti, slavista, doktor filozofije i filolog.
Rođen je 1. februara 1860. godine u Dubrovniku u uglednoj porodici, a kršteno ime mu je bilo Karlo. U svom rodnom gradu završio je osnovnu i srednju školu, da bi studije nastavio u Beču i Gracu. Doktorirao je filologiju u Gracu, sa tezom o čakavštini – Čakavština i njihova bivša i sadašnja granica. Nakon završenog školovanja, Milan Rešetar radio je kao profesor u gimnazijama u Kopru, Zadru i Splitu, a kasnije je predavao slovensku filologiju na Filozofskom fakultetu u Beču i u Zagrebu, na kome se zadržao sve do odlaska u penziju.
Bio je u braku sa Stankom, ćerkom filologa Vatroslava Jagića, sa kojom je imao dvoje dece.
Pred kraj života boravio je u Firenci, gde je i umro 14. januara 1942, a 1965. njegovi posmrtni ostaci su preneti u dubrovačku grobnicu.
Književnik, kulturni i naučni radnik, akademik
Premda je mnogo putovao i živeo u brojnim gradovima, Milan Rešetar je ostao veran svom zavičajnom Dubrovniku, kom je posvetio mnoge naučne i kulturnoistorijske studije. Velika ljubav prema rodnom tlu i interesovanje za njega i za društveni milje koji je upotpunjavao dubrovačku teritoriju, a, naravno, i književno umeće doprineli su da ovaj istaknuti pisac napiše sledeće važne članke: Dubrovački popovi u početku našega vijeka, Velika dubrovačka trešnja po opisu holanckoga konsula u Smirni, Dubrovački brod XVI vijeka, Spomenice Dubrovačke republike, Pečat, zastava i grb Dubrovačke republike, i mnoge druge.
Sarađivao je sa urednicima razne štampe, a može se reći da je najviše objavljivao za list Dubrovnik i časopis Dubrava. U njima su objavljeni njegovi tekstovi Dubrovačka vijećnica, Najstariji dubrovački zakon o prćijama i pirovima, Kojega je dana umro i gdje je sahranjen Gundulić.
Pored zavidnog rada na polju pisanja o dubrovačkoj kulturi i istoriji, Milan Rešetar je ostavio velikog traga postavši članom naučnih akademija. Godine 1897. izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije, a za redovnog je izabran 16. februara 1940. Istakao se članstvom i u Ruskoj akademiji u Petrogradu, Češkoj akademiji u Pragu, ali i u Jugoslavenskoj akademiji znanosti i umjetnosti u Zagrebu.
Veoma je doprineo razvoju istorije srpskog jezika i dijalektologije. Njegove najvažnije studije su upravo iz ovih oblasti, počevši od doktorske disertacije pod nazivom Čakavština i njihova bivša i sadašnja granica (1889. godine). Najznačajniji dijalektološki radovi Milana Rešetara su Štokavski dijalekat, Srpskohrvatski akcenat jugozapadnih govora, koji su objavljeni za vreme njegova života, dok je posthumno objavljena studija Najstariji dubrovački govor.
Da se izuzetno zalagao tokom života za istoriju jezika, svedoče izdanja starih spomenika: Zadarski i Ranjinin lekcionar, Libro od mnozijeh razloga: dubrovački ćirilski spomenik od g. 1520. i Dva dubrovačka jezična spomenika iz 16. veka.
Naši univerzitetski profesori i naučnici objavili su brojne studije koje se tiču njegovog rada, i neki od njih su članak Jelice Stojanović Pristupna akademska besjeda Milana Rešetara „Najstariji dubrovački govor” sažeti iskaz njegovog bogatog naučnog opusa i članak Aleksandra Milanovića Milan Rešetar kao tumač i priređivač Njegoševog dela. Zlata Bojović je objavila članak Milan Rešetar kao izdavač dubrovačkih pisaca, a s ovim u vezi napomenućemo da je Portalibris u okviru edicije Otrgnuto od zaborava objavio Antologiju dubrovačke lirike, koju je sastavio upravo Rešetar.
Sva dela ovog autora možete videti OVDE.