Pavle Popović (1868‒1939) je bio istaknuti istoričar književnosti, književni kritičar, akademik, profesor Filozofskog fakulteta u Beogradu, predsednik Srpske književne zadruge, urednik Srpskog književnog glasnika, član Srpske akademije nauka i umetnosti i rektor Beogradskog univerziteta. Važio je za jednu od najuticajnijih ličnosti srpske nauke i kulture i jednog od najcenjenijih profesora filologije na našim prostorima. Pored obavljanja značajnih funkcija, veliki doprinos srpskom jeziku, književnosti i kulturi dao je osnivanjem Društva za srpski jezik i književnost (1910) i časopisa Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor (1921).
Izdavačka kuća Portalibris je u okviru edicije „Otrgnuto od zaborava” reizdala najpoznatije kritike Pavla Popovića, koje su objavljene u istaknutim srpskim književnim časopisima. Kritike su podeljene po periodima u srpskoj književnosti, te će čitaoci biti u prilici da kroz njih upoznaju celokupnu noviju istoriju srpske književnosti, od kraja 17. veka i prosvetiteljskih nastojanja početkom 18. veka, do moderne srpske književnosti s početka 20. veka.
Vrsni proučavalac poput Pavla Popovića je na zanimljiv način oslikao razvoj srpske književnosti, borbu Dositeja Obradovića i Vuka Stefanovića Karadžića za narodni jezik i uključivanje srpske književnosti u evropske tokove, kao i sve promene u srpskoj književnosti tokom 18‒20. veka. Dragoceni i živopisni su detalji iz života pisaca, te je tako predstavljena tragična sudbina porodice Jovana Jovanovića Zmaja, psihofizički i književni portret i, uopšte, životni put Branka Radičevića i drugih. Popović analizira dela pisaca, između ostalog, povezujući ih i sa podacima iz biografije njihovih autora.
Portalibris je u okviru edicije „Otrgnuto od zaborava” reizdao i dela brata Pavla Popovića – Bogdana Popovića. Njihov kritički aparat, studije i predavanja postale su „Biblija srpske književne kritike”, a Bogdanova „Antologija novije srpske lirike” dugo je bila merilo formalno i estetički usklađene poezije u srpskoj književnosti.
