Nikola Đorić (1859–1913) bio je srpski dramski pisac, pesnik, prevodilac i lekar.
Đorić, zaboravljeni srpski književnik, rođen je 1. maja 1859. godine u Smoljincu kod Požarevca, gde je završio osnovnu školu i prva četiri razreda gimnazije. Nakon toga obrazovanje nastavlja u Prvoj beogradskoj gimnaziji, da bi kasnije diplomirao filozofiju na Velikoj školi. Zanimljiv je podatak da je po diplomiranju radio jednu godinu kao profesor i onda se odlučio da ode put Beča, upiše i završi studije medicine 1891. godine. Mada je prekinuo medicinu zbog srpskog-bugarskog rata, u kome je učestvovao kao lekar, vratio se u Beč i doktorirao. Takođe je u Balkanskom ratu bio lekar Treće poljske bolnice Moravske divizije.
Pored toga što se Nikola Đorić bavio medicinom, a najpre filozofijom, oduvek je u njemu postojala ljubav prema književnosti. Još kao student počeo je da piše pesme i da ih objavljuje. Prve njegove pesme štampale su se u Otadžbini. Njegova zbirka ljubavnih pesama sa naslovom Ljubice objavljena je u Nišu 1892. godine. Ove pesme su vesele, vedrog tona, ali ima i onih koje podsećaju na sevdalinke. Nije bez razloga odabrao Niš, jer same pesme pune su turcizama, donose duh istočnjačkog karaktera i otkrivaju nam nešto više o muslimanskom načinu života. Napisao je i dva speva: Markov topuz i Kosovska epopeja. Ovaj spev predstavlja jedan od najznačajnijih i centralnih događaja iz srpske istorije – Kosovski boj.
Osim što je pisao pesme, Nikola Đorić oprobao se i u dramskoj formi. Još dok je bio student Velike škole napisao je tragediju u pet činova u stihovima, sa naslovom Slikar ili verenik i dragi. Bio je član srpskog književnog društva Zora, na čijim je okupljanjima čitao delove tragedije Krinka, koja je štampana u Letopisu Matice srpske 1890. godine. Autor je i drama Momir, Slava mišarska, Vladislav, kralj ugarski, Vidosava, Vezir Abogović. Uglavnom je pisao istorijske drame, a oslanjao se i na srpsku narodnu poeziju. Istorijska drama Momir zasnovana je na epskoj narodnoj pesmi Nahod Momir, koju je zabeležio Vuk Stefanović Karadžić, a tragedija Vidosava izrađena je prema motivu iz narodne pesme Ženidba kralja Vukašina.
Nikola Đorić bavio se i prevođenjem drama sa nemačkog i francuskog jezika. Prevode je objavljivao u Otadžbini i Letopisu Matice srpske, a među prevodima našli su se i Fedra Žana Rasina, Geteov Klavigo, Šilerova Orleanka devojka.
Bez sumnje, Đorić je nepravedno zaboravljen pisac, pa objavljivanjem njegovih dela u okviru naše edicije Otrgnuto od zaborava želimo da se čitaoci upoznaju sa njegovim književnim radom, za koji je bio odlikovan ordenom Svetog Save petog reda.
Preminuo je 29. oktobra 1913. godine u Skoplju, a posmrtni ostaci su preneti u Beograd na Novo groblje.
Sva dela Nikole Đorića pogledajte OVDE.