Putešestvije po Serbiji, prva knjiga, je putopis Joakima Vujića nastao kao plod njegovih putovanja po centralnoj, istočnoj i jugoistočnoj Srbiji, tačnije putovanja po Podunavlju, Braničevu i Pomoravlju. Kako ističe u samoj knjizi, na zahtev kneza Miloša Obrenovića, sada već pre skoro dva veka, Joakim Vujić kreće na svoje „putešestvijeˮ koje će kasnije opisati u svojim dvema knjigama. Na taj način on postaje prvi putopisac koji je obišao i opisao teritoriju čitave tadašnje Srbije, u čijem sastavu u tom trenutku još uvek nije bila Vojvodina.
Svojim Putešestvijem po Serbiji Joakim Vujić nas poput vremeplova vraća dva veka unazad, oslikavajući nam rečima gradove, nekadašnje varošice a danas regionalne prestonice, kao i nekadašnja sela koja su sada varošice ili pak zaseoci većeg sela, pritom dajući izvesne demografske podatke vezane za broj stanovnika tih mesta, čime ovo delo postaje i jedna riznica za raznovrsno izučavanje.
Joakim Vujić je svoj putopis protkao dijalogom sa meštanima, obeležavajući ga posebno dramskom dijaloškom formom, na taj način unoseći mu komponentu dinamičnosti, imajući u vidu da se radi o književnoj vrsti koja uglavnom ima deskriptivne i istovremeno statične segmente. Upravo zahvaljujući tim dijalozima, koji su ili puni pošalica ili, s druge strane, ozbiljne polemike, putopis dobija i na svojoj autentičnosti u pogledu živog govora.
Posebno mesto u putopisu zauzimaju crkve i manastiri. Pisac nam pruža sliku naših drevnih manastira poput Tumana, Gornjaka i Ravanice, zadužbina kneza Lazara, kao i zadužbine njegovog naslednika na prestolu – despota Stefana Lazarevića – Manasiju. Tu je i manastir Kalenić, kao i brojni manastiri u blizini Ovčarsko-kablarske klisure. Posebnu pažnju u Putešestviju po Serbiji Joakim Vujić je posvetio Kragujevcu, kao tadašnjoj srpskoj prestonici, a u čast knezu Milošu Obrenoviću, kao i manastiru Žiči, srednjovekovnom srpskom manastiru i zadužbini Stefana Prvovenčanog, u kome je krunisano čak sedam srpskih kraljeva.
Zbog mnoštva podataka različitog tipa, Putešestvije po Serbiji Joakima Vujića predstavlja neiscrpan izvor za izučavanje, između ostalog i jezičkih karakteristika tog vremena. Zanimljivo je da je knjiga napisana tadašnjim narodnim jezikom, koji je uveo Vuk, bez obzira na veliku naklonost pisca ka Milošu Obrenoviću, jednom od protivnika Vukove reforme. Pored toga Vujić donosi i tekstove različitih povelja, pogotovo onih manastirskih, među kojima se nalaze i povelje Stefana Prvovenčanog manastiru Žiči, iliti „svetog kraljaˮ, kako ga pisac naziva.
Prva knjiga Putešestvija po Serbiji – Podunavlje, Braničevo i Pomoravlje donosi jednu novu i zapravo prvu sliku ovih krajeva iz treće decenije 19. veka kakva još uvek nije bila predstavljena.
Podsećamo da su u okviru edicije Otrgnuto od zaborava reizdati i drugi manje poznati putopisi srpskih pisaca kao što su: Milan Jovanović Morski (Gore-dole po Napulju, Tamo-amo po Istoku, S mora i sa suva) Dragomir Brzak (Sa Avale na Bosfor), Bogoboj Atanacković (Novele i putopisi), Čedomilj Mijatović (Carigradske slike i prilike), Milica Stojadinović Srpkinja (U Fruškoj gori) i mnoge druge.
Knjigu Putešestvije po Serbiji – Podunavlje, Braničevo i Pomoravlje možete kupiti OVDE, a sva dela Joakima Vujića OVDE.