Svetolik Ranković (1863–1899) bio je srpski pisac iz perioda realizma. Iako njegovo književno delo nije obimno, kritika ga ubraja u pronicljive autore koji su uspeli da prikažu sliku Srbije osamdesetih i devedesetih godina 19. veka.

Pošto je završio Bogosloviju, Ranković je otišao u Kijev, gde je upisao Duhovnu akademiju. U Kijevu se upoznao i sa istorijom ruske i svetske literature, a najveći uticaj na njega ostavila su dela Tolstoja, Gogolja, Gončarova, Koroljenka i drugih ruskih pisaca. Uticaj Tolstoja i Dostojevskog posebno je primetan u Rankovićevim romanima i odnosi se, pre svega, na izbor teme i junaka, slikanje unutrašnjeg života, humanistički odnos prema čoveku zapalom u bespomoćan položaj, prirodu sporednih lica kao prikrivenih komentara pojedinih junakovih osobina, kompoziciju.