Vladimir Ćorović pripada velikoj generaciji srpskih intelektualaca, naučnika i pisaca koja se ostvarila tokom međuratnog perioda, 1918–1939. godine, u takozvanoj „prvoj Jugoslaviji”, zajedno sa Ivom Andrićem, Milošem Crnjanskim, Skenderom Kulenovićem, Jovanom Dučićem i drugima. Rođen u austrijski okupiranoj Bosni i Hercegovini, Ćorović je sanjao o oslobođenju i ujedinjenju srpskog naroda u jednu državu.
Srpska devetnaestovekovna elita je smatrala da srpsko pitanje, činjenica da su Srbi živeli u četiri države – Srbiji, Crnoj Gori, Austriji i Turskoj, može da se reši samo stvaranjem velike jugoslovenske države u koju bi morali da uđu i Hrvati, Slovenci, pa čak i Bugari. Ovakva jugoslovenska ideja smatrana je garancijom opstanka srpskog naroda, jer bi u protivnom Srbija i Crna Gora potpale pod vlast neke od velikih sila, čime bi i država i narod nestali sa istorijske pozornice. Vladimir Ćorović nesumnjivo pripada eliti koja je odgajana u duhu jugoslovenske ideje, koju je potpuno prihvatila i uspela da otelotvori nakon Prvog svetskog rata stvorivši Kraljevinu Jugoslaviju.
Nova država susrela se sa dvojakim problemom realpolitike. Prvi, unutrašnji, bio je nesklad između istočnog, orijentalnog, i zapadnog, srednjeevropskog dela, koji se posebno očitavao u problematičnim odnosima dva najbrojnija naroda – Srba i Hrvata. Drugi, spoljašnji problem se ogledao u nezadovoljstvu onih sila koje su bile poražene u Prvom svetskom ratu i kojima je stvaranje Kraljevine Jugoslavije predstavljalo geopolitički problem. Burna i dinamična parlamentarna borba različitih partija stvarala je nestabilnu političku situaciju u kojoj su se vlade često smenjivale, te nije mogao da se napravi državotvorni kontinuitet Kraljevine Jugoslavije. Situacija je kulminirala ubistvom hrvatskog poslanika Stjepana Radića u atentatu u skupštini, te zavođenju Šestojanuarske diktature 1929. godine. Ovakav ishod je doveo do korumpiranja jugoslovenske ideje, koja se počela razbijati u unutarstranačkim sukobima.
Sve ovo moralo je na Vladimira Ćorovića delovati poražavajuće, jer se dugo sanjani i krvlju ostvareni jugoslovenski san počeo pretvarati u noćnu moru. Pokušavajući da pomiri antagonizme Jugoslavije i samog sebe sa njima, hvata se posla pisanja jedne obimne studije koja će se baviti prostorom na kome je nastala ta država od praistorije do savremenog doba. Dakle, pisanjem Istorije Jugoslavije, Ćorović želi da ukaže na jedinstvo naroda koji su se našli u zajedničkoj državi i time ustane u odbranu Jugoslavije, te posebno jugoslovenske ideje. Jugoslovenstvo je ključno mesto Istorije Jugoslavije, koje provejava kroz sva poglavlja čineći vezivno tkivo koje čitavu studiju čini jedinstvenom. Na neki način jugoslovenstvo predstavlja glavnog lika ove knjige.
Naučna studija Istorija Jugoslavije (1933) Vladimira Ćorovića je prvo delo domaće istoriografije koje se sveobuhvatno bavi istorijom Srba, Hrvata i Slovenaca i procesima koji su doveli do konstituisanja Kraljevine Jugoslavije. Vladimir Ćorović svoj rad temelji na čvrstim materijalnim dokazima, vešto koristeći u svom kritičkom aparatu arhivsku građu, istorijske izvore i dokumenta, time stvarajući izuzetno delo istorijske nauke. Obimna monografija Vladimira Ćorovića Istorija Jugoslavije podeljena je na pet hronološki postavljenih perioda. Prvi period bavi se doseljavanjem Slovena na Balkansko poluostrvo i obrađuje prednemanjićku istoriju. Sledeći period sagledava srednjevekovnu istoriju do Kosovske bitke. Treći period analizira tursko osvajanje Balkana i prodor do Beča Sulejmana Veličanstvenog. Naredni period razmatra robovanje pod Turcima do podizanja srpskih ustanaka. I konačno, poslednji, peti period se bavi čitavom devetnaestovekovnom istorijom, zaključno sa stvaranjem Kraljevine Jugoslavije i prvim godinama njenog postojanja.
Autor kroz prizmu jugoslovenstva posmatra prošlost ovih naroda kao jedinstvenu, te analizirajući pojedinačno istorije svakog od naroda, on ih prepliće i objedinjuje, stvarajući time integralnu zajedničku prošlost. Sintetički pregled istorije Srba, Hrvata i Slovenaca Vladimir Ćorović daje kao svojevrsnu odbranu jugoslovenske ideje i države koja je stvorena. Slikovit primer koji govori u prilog jugoslovenske ideje nalazi se u poglavlju Prva kraljevina Srba i Hrvata, u kojem Ćorović obrađuje ličnost Tvrtka Kotromanića, bosanskog kralja iz druge polovine XIV veka. Autor nalazi tačku povezivanja jugoslovenskih naroda upravo u Bosni i Hercegovini, gde je i sam rođen, ističući time da je jugoslovenska ideja ponajviše bila negovana baš na toj teritoriji. Na kraju krajeva, Bosna i Hercegovina se smatra Jugoslavijom u malom, naseljenom Srbima, Hrvatima i muslimanima, te kulturološki i religijski vrlo heterogenizovanim prostorom, zbog čega su ratna razaranja u „ključalom bosanskom loncu” česta.
Sa stanovišta istorijske nauke jugoslovenska ideja je najveći problem Istorije Jugoslavije. Autoru se zamera da je kroz prizmu jugoslovenstva posmatrao prošlost balkanskih naroda i da ju je učitavao na mestima gde se ona ne nalazi. Vladimir Ćorović zapravo pravi anahronizam, jer u tumačenje prošlosti unosi politička, moralna, kulturna i društvena stanovišta sopstvenog vremena. Pa ipak mi danas moramo razumeti zbog čega Ćorović pravi ovakvu istorijsku grešku. Iz našeg pogleda jugoslovenska ideja više ne postoji, te je teško možemo naći u dalekoj prošlosti. Međutim, u autorovom vremenu ona je opipljiva i stvarna, i čini za samog Ćorovića imperativ od najveće vrednosti. Najveći značaj Istorije Jugoslavije leži u tome što Vladimir Ćorović prvi daje istorijski pregled sopstvenog vremena, analizirajući događaje sa prelaza XIX u XX vek, borbe za oslobođenje i ujedinjenje u balkanskim i Prvom svetskom ratu, te stvaranje zajedničke države i njenog prvog perioda od 1918. do 1929. godine.
Na kraju posebno je važno istaći da se Vladimir Ćorović u svojoj knjizi Istorija Jugoslavije ne zadržava samo na političkoj istoriji već se kroz čitava poglavlja bavi i umetnošću, književnošću, narodnom epikom, arhitekturom, fresko-slikarstvom, čime ističe jedinstvo kulturnog prostora jugoslovenskog plemena.
Podsećamo da su u okviru edicije Otrgnuto od zaborava pored Istorije Jugoslavije reizdata i druga dela Vladimira Ćorovića: Crna knjiga, Karađorđe i Prvi srpski ustanak i Izabrane istorijske studije, kao i dela značajnih srpskih istoriografa, kao što su Mihailo Gavrilović (Iz nove srpske istorije), Stojan Novaković (Vaskrs države srpske, Srbi i Turci XIV i XV veka, Tursko carstvo pred srpski ustanak 1780-1804), Milutin D. Lazarević (Naši ratovi za oslobođenje i ujedinjenje).
Svi naslovi dostupni su na sajtu Portalibrisa i moguća je online kupovina knjiga.