Krajem 19. i početkom 20. veka sudbine mnogih književnika zavisile su od suda Jovana Skerlića, srpskog književnog kritičara i književnog istoričara. U delu Na sélu i prélu Skerlić je prepoznao upravo ono što ga krasi: gladak i čist jezik, iskrenu osećajnost, realne slike seoskog života, prirodnu nežnost i toplinu, kao i interes za folklor. Adamov dočarava nesalomivi duh naroda te ga predstavlja kao nepresušnu inspiraciju.