Mita Živković je rođen u Bečeju 1854, a umire u Beogradu 1913. godine. Bio je pripovedač i dramski pisac. Nakon završene gimnazije u Novom Sadu studira i diplomira klasičnu filologiju u Budimpešti 1879. godine. Iste godine dolazi u Sarajevo i zapošljava se kao profesor klasičnih jezika u tek osnovanoj Srpskoj gimnaziji. Već naredne godine vraća se u Srbiju, gde nastavlja svoju profesorsku karijeru u Beogradu, Negotinu, Smederevu, Požarevcu i Pirotu. Iako je u Bosni živeo i radio kratko vreme, Sarajevo ostavlja dubok trag. Objavljuje dve knjige o Sarajevu: Bosančice, kratke priče iz Bosne (1892) i istoriografsko delo Sarajevo od postanka do danas (1894).
U zbirci priča Bosančice na realistički način se prikazuje život običnih ljudi, uglavnom iz Tašlihana, srpskog jezgra starog Sarajeva, i o problemima koji se javljaju u njihovom svakidašnjem privatnom i porodičnom životu. Humoristički, ali i veoma ozbiljno pripoveda se o svakodnevnom životu ljudi različitih sarajevskih generacija. Mita Živković život starog Sarajeva preoblikuje prema posebnom modelu društva.
U osnovi Bosančica je patrijarhalno srpsko društvo kao socijalni obrazac koji se svojim nacionom, verskim i etičkim vrednostima uspešno suprotstavlja dejstvima kapitalizma i industrijske ere. U pričama glave porodice igraju bitnu ulogu (Vrag đevojka, Pravda u Bosni, Da zaboravi, Čudo) i zaplet se uglavnom dešava kada se mlađi članovi porodice suprotstave (Pravda u Bosni, Čudo), ili u njihovoj nemogućnosti da se prilagode (Da zaboravi) patrijarhalnoj sredini. Priča se o odnosima između braće, drugova i drugarica, i šta se dešava kada se između njih rodi ljubav prema istoj devojci ili istom momku (Prvi i pošljednji put, Šenula). Prepliću se i teme zaljubljenih mladih parova različitih veroispovesti (Kavgadžija, Da zaboravi). Da su priče verodostojno ispričane, govore savremenici Mite Živkovića, koji kažu da je lično poznavao mnoge svoje junake; naravno neki od njih su i puka imaginacija.
Bosančice su bogate turcizmima, arapskim i persijskim rečima, verodostojno se prikazuje sarajevski dijalekat. Teme su ljubavnog, porodičnog i društvenog karaktera. Stil pripovedanja i život starog Sarajeva preoblikovan je prema onom modelu društva za koji su se u srpskoj književnosti zalagali naročito Laza Lazarević i Janko Veselinović. U osnovi je isti model društva koji su pisali i ovi naši slavni pisci. Mita Živković možda nije istaknuto i poznato ime srpske književne scene, ali njegovo delo Bosančice svakako zaslužuje mesto u našim bibliotekama.
Kako nije pisao samo o ovom kraju, bibliografija Mite Živkovića je raznovrsni prikaz raznih mesta naše zemlje, kroz koju je on putovao i upoznao zbog svog posla. Godine 1883. izdaje Pripovijetke; Za slobodu zlatnu izdaje 1889. kao istorijsku crtu iz prvog srpskog ustanka, po kazivanju sarajevskog mitropolita Save Kosanovića; onda izlaze Bosančice, kratke priče iz Sarajeva, koje su izdavane različitih godina, ali kao knjiga izdaju se od 1892; Car Jovan je njegova tragedija iz 1891; Sarajevo od postanka do danas izlazi 1894. kao istorijat rada. 1909. godine objavljuje njegovo poslednje delo Ne ukradi, pozorišni komad za decu. Priče je objavljivao u Bosanskoj vili, Otadžbini, LMS, Stražilovu, kalendaru Trebević i dr.
Za samo deset meseci, koliko je južnobanaćanin Mita Živković proveo i radio u Sarajevu, izniklo je deset prelepih kratkih priča o srpskom narodu u jednoj neobičnoj sredini, čija se tema govorila i pričala i tada, ali koja ostaje popularna do današnjeg dana.
Podsećamo da su u okviru edicije Otrgnuto od zaborava reizdate druge manje poznate zbirke pripovedaka srpskih pisaca kao što su: Draginja Draga Gavrilović (Iz učiteljičkog života i druge pripovetke), Dušan Radić (Živi nakovanj, Tri kilometra na sat), Stojan Živadinović (Ispod Ozrena), Ivo Ćipiko (Kraj mora i druge pripovetke, Drame i izabrane pripovetke) i mnoge druge.
Knjigu Bosančice, kratke priče iz Bosne možete kupiti OVDE, a sva dela Mite Živkovića pogledajte OVDE.