Da li ponekad maštarite o tome kako se živelo u nekadašnjem Beogradu? Kako su dame šetale u pariskim toaletama, sa šeširima i raznoraznim detaljima, kako se gospoda sa cilindrima okupljala u kafanama prepričavajući poslednje političke događaje o kojima izveštava Politika, dok su zanatlije nudile svoje proizvode i usluge u simpatičnim malim radnjama, seljaci na pijacama prodavali sveže voće i povrće, i zagledali gospodu…
Još intrigantnije je kako su se u Beogradu snalazili studenti, došljaci, stranci, kako su se mladi zaljubljivali, tajno sastajali, kako je ludovala obesna bogata mladež.
O svemu tome pisali su autori – savremenici koji su živeli u tom svetu, i ispisali vrlo zanimljive romane, pripovetke, storije, danas često zaboravljene. Branimir Ćosić u Pokošenom polju prikazao je korumpiranost novinskih urednika, ograničene mogućnosti mladog intelektualca da uđe u visoke krugove, tužnu, neostvarenu ljubav između bogate dece industrijalaca i pojedinaca iz radničke klase.
Milica Janković u romanu Plava gospođa opisuje problem ženske preljube koja je u to, prilično patrijarhalno vreme, imala mnogo veću težini i donosila veće posledice nego danas.
Milutin Uskoković u Došljacima prikazuje Beograd iz vizure došljaka, mladog čoveka koji se, pored borbe za svoje mesto pod suncem u prestonici, zaljubljuje u ženu stariju od sebe, i muči se pitanjem da li da se odluči za svoju perspektivu i progres u životu ili za ostvarenje te ljubavi.
Kakvi su političari, ministri i birokrate bili nekad i koliko liče na današnje, saznaje se iz eseja važnog međuratnog diplomate i funkcionera Milutina Garašanina Dokolice, gde on prenosi svoje lične utiske, prepričava skupštinske rasprave, čaršijske anegdote o stvarnim ljudima iz Beograda još pre Velikog rata.