Milovan Glišić (1847–1908)
Milovan Glišić bio je srpski pripovedač i prevodilac, jedan od začetnika i najistaknutijih pisaca srpskog realizma. Rođen je u mestu Gradac kog Valjeva 19. januara 1847. godine. Osnovnu školu upisuje u Valjevu, i odmah preskače prvi razred, jer su ga roditelji, otac Đorđe i majka Jevrosima, već naučili da čita i piše. Od njih je verovatno i usvojio ljubav prema narodnoj pesmi i priči. U Beogradu je završio gimnaziju, a zbog teškog materijalnog stanja u porodici morao je sam da se izdržava služeći po gazdinskim kućama. Otac mu umire 1865. godine, pa materijalna situacija postaje još teža. Kratko je studirao tehniku na Velikoj školi u Beogradu, da bi se onda prebacio na studije filozofije, ali je i to morao napustiti 1875. godine. Glišić je bio obrazovan pisac, i posle napuštanja školovanja samostalno se usavršavao – učio je ruski, francuski i nemački jezik, kao i rusku književnost. Radio je kao novinar, kasnije bio i urednik „Srpskih novina”. Bio je službenik Presbiroa (1876–1877), korektor Državne štamparije (od 1878), dramaturg Narodnog pozorišta (od 1881) i pomoćnik upravnika Narodne biblioteke. Milovan Glišić umro je od tuberkuloze 1. februara 1908. godine u Dubrovniku.
Književno stvaralaštvo Milovana Glišića
Glavna dela Milovana Glišića su pripovetke: Glava šećera, Roga, Prva brazda, Redak zver, Posle devedeset godina i druge, pozorišni komad Dva cvancika i komedija Podvala. Sa ruskog jezika je preveo Mrtve duše i Tarasa Buljbu od Gogolja, Oblomova od Gončarova i Rat i mir i Krajcerovu sonatu od Tolstoja. Prevodio je i francuske autore: Balzaka (Šarginska koža), Merimea (Kolomba), Žila Verna i druge. Takođe, preveo je i veliki broj ruskih, francuskih i nemačkih pozorišnih komada.
Iako neveliko, književno delo Milovana Glišića jedno je od značajnijih u razvoju srpske književnosti. Glišić do danas ostaje jedan od najznačajnijih srpskih pripovedača, začetnik je epohe realizma kod nas i osnivač srpske realističke seoske pripovetke. Na njegov književni rad uticao je socijalizam i realna kritika Svetozara Markovića. Poznanstvo i podržavanje Markovića u mladosti si mu doneli i neprilike sa vlastima. Naime, zbog rasturanja knjige Srbija na istoku, jedno vreme je morao da provede u zatvoru. Takođe, na Milovana Glišića veliki uticaj su ostvarili Rusi – Gogolj i Turgenjev.