Pisma Vuka Stefanovića Karadžića predstavljaju jedinstvenu i malobrojnu zbirku pisama, imajući u vidu da je samo deo prepiske sačuvan u okviru njegovih spisa. O njihovoj dragocenosti dovoljno govori činjenica da svega četvrtinu ukupnog broja svih sačuvanih pisama pronađenih među njegovim spisima čine pisma koja je on uputio nekome.
Pisma predstavljaju direktan uvid u rad Vuka Stefanovića Karadžića, živi govor reformatora srpskog jezika i pravopisa, materijal koji je kasnije svim njegovim biografima služio kao glavni izvor informacija upravo zbog svoje autentičnosti i neposrednosti, te samim tim ona dobijaju još više na svom značaju. Pisma nisu samo izvor informacija, već direktan psihološki portret Vuka Stefanovića Karadžića, onakav kakav se ne sreće u biografijama, prikazan od strane trećeg lica, već je dat direktno u vidu obraćanja svojim prijateljima i saradnicima, poput Jerneja Kopitara – kome je ujedno upućen najveći broj pisama, ali koji je isto tako i najveći uticaj imao na njega – zatim Lukijana Mušickog, Sime Milutinovića Sarajlije, ali isto tako i onima koji su donekle osporavali njegovu reformu, kao što je knez Miloš Obrenović.
Iz Pisama saznajemo tok Vukovih misli, planova vezanih za reformu srpske ortografije, radu na rečniku i prikupljanju narodnih umotvorina, kao i o njegovim obrazloženjima i pozivanju na svoje uzore – Savu Mrkalja i Luku Milovanova – koji su pre njega otpočeli radikalne promene u srpskom grafemskom sistemu, ali isto tako i one informacije koje se odnose na njegov privatni život – uslove u kojima je živeo, koji su bili teški i kada je u pitanju borba sa siromaštvom i nemaštinom, ali i borba sa bolešću i smrću članova porodice.
Dragocenost Pisama ogleda se i u spominjanju brojnih značajnih istorijskih ličnosti, posebno značajnih slavista iz tog perioda. Među njima svakako vredi izdvojiti Izmaila Sreznjevskog, profesora Univeriteta u Harkovu, kog Vuk Stefanović Karadžić upoznaje u Beču, a koji takođe zauzima značajno mesto u Slovenskim putovanjima Andre Gavrilovića. Pored njega tu je i Jakob Grim, osnivač savremene germanistike i prijatelj Vukov, koji je nemačkoj publici prikazivao njegove zbirke, prevodio srpske narodne pesme, kao i Srpsku gramatiku, za koju je napisao predgovor.
Sve gore navedeno čini Pisma Vuka Stefanovića Karadžića nezamenljivom riznicom svedočanstava i o njemu samom, i o njegovim najbližim saradnicima, i uopšte o našim kulturnim prilikama u prvoj polovini devetnaestog veka. Ni za jedan period u našoj kulturnoj prošlosti nemamo tako dragocenih dokumenata, a ujedno tako zanimljivog i odlično pisanog „štiva”, kao što su to Vukova Pisma za prvu polovinu devetnaestog veka.
U okviru Portalibrisove edicije Otrgnuto od zaborava možete naći i druga značajna dela srpskih pisaca, među kojima su i Domaća pisma i Pismo Haralampiju i drugi poučni tekstovi Dositeja Obradovića, Gradovi i himere Jovana Dučića, Pod okupacijom Borisava Stankovića, Pisma iz Niša (o haremima) Jelene Dimitrijević. Svi naslovi dostupni su na sajtu Portalibrisa i moguća je onlajn kupovina knjiga.
Sva dela ovog autora možete videti OVDE.