Mali komadi predstavljaju zbirku drama Branislava Nušića. Iako je književnoj publici najpoznatiji kao komediograf koji je, uz Jovana Steriju Popovića, utro put naše komedije, u ovoj zbirci nalaze se nešto drugačija dela.
Nušić, inspirisan istinitim događajima, kroz svoj dramski izraz osvetljava različite tačke srpske istorije. Nušić istorijskom trenutku ne prilazi distancirano, već ga oživljava, emotivno ga boji i samim tim istorijske ličnosti lišava faktografske hladnoće, dajući im lik i oblik pravih dramskih protagonista, sa kojim se čitalac može identifikovati.
Ove drame naš poznati srpski književnik piše pre svojih velikih komedija. Stvarajući dela poput jednočinke Knez Ivo od Semberije (1901), dramski fragmet Danak u krvi (1907), aktovku Hadži Loja (1908), on inspiraciju nalazi u istorijskim motivima, a drame prožima dubokim osećanjem rodoljublja. Mada je i sam Nušić shvatio da ovakve teme ipak nisu najplodonosnije za njega, te da se treba okrenuti realnosti i socijalnim temama, one ipak predstavljaju drugačiji i neobičniji, te otuda i čitalački intrigantniji deo Nušićevog stvaralačkog opusa.
U tragedijama Knez Ivo od Semberije ili Danak u krvi, autor Malih komada teži da likovi svojim dijalozima ožive radnju, ovaplote istorijsku datost dinamičnom i dramatičnom radnjom, koja se pred čitaocem odigrava. On uspeva da sugestivnošću koja izvire kako kroz verbalni sloj, tako i kroz sloj pokreta, mimike i gestikulacije likova naglasi njihovu emotivnost – veliku bol kneževu, kada želi da spasi srpsko zarobljeno stanovništvo od Kulin kapetana, ili ogromnu patnju majki, izazvanu dankom u krvi.
U pojedinim dramama, Nušić istorijske teme povezuje sa verskom tematikom. U jednoj od njih, pod nazivom Rastko Nemanjić, u kojoj kroz dijaloški izraz likova prepoznajemo u naznakama da je Nušić inspiraciju nalazio i u pesmi Vojislava Ilića, vidimo Nušićevu potrebu da oslika mladu neiskvarenu Rastkovu dušu, koja sazreva za velika dela. Pritom, kod Nušića se da prepoznati intertekstualna veza sa srednjovekovnim žitijima u kojima se Sveta Gora, kao opšte mesto, opisuje kao idilični, gotovo magijski prostor. Otuda ovom dramom uspeva da napravi zanimljive veze među delima srpske književnosti, i uputi čitaoca na centralna mesta srpske tradicije i kulture.
Nanovo versku tematiku nalazimo i u tragediji Hadži Loja, u kojoj se mogu naći univerzalne poruke o tome koliko jedan narod, bez obzira na veru, mora ustrajati u zajedništvu, jer će ih, u suprotnom, velike sile pokositi.
U Malim komadima Branislava Nušuća nalaze se i drame u čijim se središtima nalazi tema ženske prevare. Velikim moralnim dilemama koje se tim činom otvaraju pristupaju likovi vrlo različito u dramama Greh za greh, Tuđinče i Na uranku. Zanimljivo je što, obrađujući ovu temu iz različitih uglova, Nušić drame smešta u različite vremenske dobi – tako se, na primer, Na uranku događa u srpskom selu za vreme Turaka, dok se Greh za greh već odvija u građanskoj porodici Nušićeva vremena.
Kao i sa svime, tako je i u ovim dramama, koje nisu svojom temom komične, Nušić uspeo uneti humora, i to anegdotom iz ličnog života. Naime, poznato je da je svoje drame pisao u jednom dahu. Ipak, lični rekord u brzom pisanju postavio je upravo Hadži Lojom, dramom koju je napisao za svega 6 sati! U doba aneksione krize, društvo u kafani rešilo je da odmah treba napisati jedno delo. Nušić se odmah dao u pisanje – počeo je u devet sati uveče u sredu, a već u tri ujutru narednog dana delo je bilo napisano. Istog dana, u četvrtak, od sedam do deset ujutru radilo se na podeli uloga, i tada je odigrana prva proba. U subotu je prikazana premijera u Narodnom pozorištu.
I delo Mali komadi naći će se u ediciji Otrgnuto od zaborava, zajedno sa drugim Nušićevim delima, kao što su Put oko sveta, Svet, Mister Dolar, Žena bez srca, Gospođa ministarka, Sumnjivo lice, Opštinsko dete, itd.