Bogdan Popović je bio srpski književni kritičar i esejista. Rođen je 20. decembra 1863. godine u Beogradu, gde je i umro 7. novembra 1944. godine. Smatra se tvorcem književne kritike u srpskoj književnosti i svrstava se u red najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih književnih kritičara. Od ogromnog značaja je uticaj Bogdana Popovića na mlađe književne naraštaje, kao i na pravac savremene srpske književnosti. Njegova „Antologija novije srpske lirike” se ubraja u najbolje radove te vrste u celokupnoj srpskoj književnosti.
Bogdan Popović je svojim radom ostvarivao izvanredne rezultate i kao pisac, prvi urednik prvog književnog časopisa uređenog po merilima tadašnje evropske književnosti – „Srpskog književnog glasnika”, ali i kao univerzitetski profesor i osnivač brojnih društava. Takođe, bio je redovan član Srpske akademije nauka i umetnosti. Srpsku književnost obogatio je francuskim duhom i modernim književnim i umetničkim shvatanjima, te je na taj način stvorio modernu srpsku književnu kritiku i uticao na razvoj nekoliko najznačajnijih srpskih pisaca.
Pisanje je počeo u raznim političkim časopisima, a u „Otadžbini” je radio od 1887. godine. Pokretač je najznačajnijeg književnog časopisa prve polovine 20. veka – „Srpskog književnog glasnika”. Prvi brojevi pojavili su se, gotovo simbolično, na samom početkom veka, tačnije 1901. godine, i svojom pojavom predstavljaju otvaranje vrata i ulazak moderne u srpsku književnost, a časopis je i kod običnih čitaoca probudio interesovanje za književnost. U njemu je Bogdan Popović objavio 1914. godine prvu knjigu svojih „Ogleda iz književnosti i umetnosti”.
Značajne su njegove studije o načelu harmonije, vaspitanju ukusa, alegoriji i satiri, estetičkoj analizi, književnim listovima, pesničkoj dikciji, jugoslovenskoj umetnosti i mnoge druge. U pristupu pojedinom delu uopštavao je kritiku, bavio se teorijskim izlaganjima i na taj način davao iscrpne estetičke studije.
Sva kritička i estetička načela Bogdana Popovića slila su se u jedinstveno delo srpske književnosti prve polovine 20. veka – čuvenu „Antologiju novije srpske lirike”. Kao što njen „sastavljačˮ ističe, pesme su izabrane po strogim kriterijumima i tako da posle jedne lepe pesme ne moramo pročitati nekoliko manje lepih, već su sve lepe, „cele lepeˮ, kao i da je pesma cela lepa u smislu od početka do kraja formalno i estetički snažno skrojena i zaokružena.
U nauci o književnosti podjednako je važno i ime njegovog brata, Pavla Popovića, koji je, takođe, bio poznati srpski književni kritičar i teoretičar, kao i univerzitetski profesor. Dela Bogdana i Pavla Popovića možete pronaći na sajtu Portalibrisa u okviru edicije Otrgnuto od zaborava.