Jovan Ristić (1831–1899) bio je značajni srpski istoričar, akademik, diplomata, političar i državnik. Bio je jedna od najvažnijih figura srpske političke scene devetnaestog veka i osnivač je Liberalne stranke.
Rođen je u Kragujevcu 16. januara 1831. godine u siromašnoj porodici. Živeo je sa ocem Ristom, majkom Marijom, dva brata i sestrom. Veoma rano je ostao bez oca. Išao je u osnovnu školu u svom rodnom mestu, a gimnaziju je upisao u Beogradu. Po završetku gimnazije upisao se na Licej. Zanimljiva je činjenica da su mu drugovi na Liceju bili Jevrem Grujić, poznati srpski pravnik i političar, i Milovan Janković, takođe političar. Janković je jedan od osnivača Družine mladeži srpske, čiji je član bio Jovan Ristić.
On je odbio da studira u Rusiji i da bude stipendista, i odlučio se za studije u Berlinu, koje je započeo 1849. godine. Zvanje doktora filozofije dobio je na Hajdelbergu, a onda se prebacio na studije u Sorbonu. Čak je studirao i istoriju u Nemačkoj, bio rešen da se bavi istorijom, ali nikada nije postao profesor istorije na Liceju u Beogradu. Bio je uspešan i đak i student.
Posle završenih studija vratio se u Srbiju i zaposlio u državnoj službi, u Ministarstvu unutrašnjih poslova, koje je tada vodio Ilija Garašanin. Još je radio i u Ministarstvu prosvete i u Ministarstvu spoljašnih poslova. Otprilike u tom periodu se i oženio Sofijom, koja je bila ćerka veoma uglednog i bogatog trgovca iz Beograda. Brak mu je otvorio i neke velike puteve, a jedan od njih je korak bliže dinastiji Obrenović, čiju je naklonost uvažavao zahvaljujući svom braku.
Godine 1861. poslat je u Carigrad da bude srpski diplomatski predstavnik, i tu funkciju je obavljao šest godina. Bio je sekretar Preobraženske skupštine. On je stekao ugled i slavu i mnogi su ga izdvajali kao jednog od najboljih srpskih diplomata. Zalagao se za poboljšanje srpskih odnosa, za podizanje Srbije i srpskog naroda na viši nivo i za oslobađanje tvrđava u Srbiji koje su bile pod turskom opsadom. I uspeo je Jovan Ristić da izdejstvuje da se oslobode ove tvrđave, zbog čega ga je knez Mihailo nagradio pozicijom ministra inostranih dela. Knez Milan je došao na vlast kada je ubijen knez Mihailo, a Ristić je bio jedan od članova namesništva. Knez Milan Ristića nije voleo, bojao se njegove zainteresovanosti za vlast, ali opet, zahvaljujući Ristiću, Srbija je dobila nezavisnost na Berlinskom kongresu.
Posle Berlinskog kongresa Jovan Ristić je postao vođa Liberalne stranke. On je napisao nacrt Namesničkog ustava, koji je bio u suprotnosti sa dotadašnjim ustavom. Na njemu je bilo i da donese odluku o vojnoj organizaciji Srbije, s obzirom na to da se tada vodio Srpsko-bugarski rat 1877–1878. godine. On je ceo svoj život posvetio Srbiji i unapređenju njenih političkih ciljeva.
Orden Belog orla samo je jedno od brojnih odlikovanja koje je Ristić dobio. Ovaj orden se dodeljuje za zasluge u miru i ratu i sve zasluge prema državi. Bio je član Srpske kraljevske akademije, redovni član Društva srpske slovesnosti i Srpskog učenog društva.
Jovan Ristić se penzionisao i povukao sa političke scene kada je Aleksandar Obrenović preuzeo vlast i raspustio liberalnu vladu. Dugo je bio bolestan i mučio se sa izuzetnom teškom i napornom bolešću, a onda je preminuo 4. septembra 1899. godine u Beogradu.
Bavio se naučnim radom i napisao je jednu od prvih istorija srpske književnosti. Njegova poznata dela su i Spoljašnji odnošaji Srbije 1848–1872. i Diplomatska istorija Srbije 1875–1878. Knjigu Bombardanje Beograda napisao je deset godina nakon samih događaja, a naveo je da je pisana po autentičnim izvorima. U pitanju je bombardovanje koje je bilo odgovor turske vlasti na odluke donete na Preobraženskoj skupštini i na tadašnju politiku Obrenovića.
Danas možete posetiti Trg Jovana Ristića u Kragujevcu, a jedna osnovna škola u Beogradu nosi ime po njemu.
Sva dela Jovana Ristića koja je objavio Portalibris možete videti OVDE.