Nekada čuveni i toliko moćni sekretar vožda Karađorđa, Janićije Đurić, rodio se u Stragarima, selu kragujevačke Jasenice, oko 1779. godine.
On je bio jedan od onih srećnih koji su se u ono doba mogli naučiti pismenosti. On je to tako potrebno, a onda toliko retko obrazovanje stekao u rudničkom manastiru Blagoveštenju, a ono ga je u svoje doba učinilo i čuvenim i moćnim u svoj Srbiji, pa i preko granica njenih.
Ne odvajajući se još za samih pregovora o početku ustanka od Karađorđa, Đurić je postao njegovim sekretarom odmah čim je Đorđe izabran na tajnom zboru u Orašcu za vožda svemu pokretu. U tom je položaju ostao za sve vreme ratovanja, imajući uvek veliki i gotovo neodoljivi uticaj na Vožda.
Ali je on za sve ono vreme neobičnih događaja i ratovao, imajući u različita doba i posebne veće komande. Poslednji je put upravljao vojskom na Drini u julu 1813. godine. Ali to bejahu mučni i teški dani. Teško je danas pojmiti kako je bilo u duši ondašnjih starešina srpskih koji su znali da je otadžbini njihovoj već napijena čaša mučeničke smrti! Zato i rad Đurićev u to doba kazuje neodređenost, kolebanje i onu slutnju koja je strujala dušama ondašnjih vođa narodnih.
Posle propasti 1813. Đurić je prešao u Zemun i dalje, a godinu dana docnije otišao je u Besarabiju i nastanio se s ostalim emigrantima srpskim u Hoćinu. Kad se od 1830. počeše vraćati u Srbiju nekadašnji prvaci narodni, dođe u otadžbinu i Đurić, i primi se docnije službe državne. U tome je došao do najvišega zvanja, postavši 1840. godine član Zemaljskoga saveta.
Preminuo je u dubokoj starosti 14. aprila 1850. u svome mestu rođenja, u Stragarima, gde je kao penzionar provodio ponajviše poslednje dane svoga života.
Đurić nije znatan samo kao nekadašnji radnik na oslobođenju Srbije; on je zaslužan i za pisanje istorije onoga doba. Njegova „Povesnica” tih događaja, naštampana u „Glasniku Srpskoga učenoga društva”, od velike je pomoći istoriografu onoga vremena i uopšte borbe za oslobođenje Srbije.
Lik je izrađen po vernoj slici Narodnoga muzeja u Beogradu.
Odlomak iz dela Znameniti Srbi XIX veka Andre Gavrilovića