Dimitrije Mita Dimitrijević (1879–1952) bio je srpski književnik, dramski pisac, diplomata i političar.
Rođen je 18. decembra 1879. godine u Kragujevcu, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Studirao je na Velikoj školi, a potom je otišao na studije prava u Parizu.
Još kao đak počeo je da piše pesme i objavljivao ih je u raznim časopisima. Kasnije se njegova saradnja sa listovima i časopisima nastavila, pa piše za Zoru, Novu iskru, Brankovo kolo, Srpski književni glasnik, Politiku, Vreme, Bosansku vilu i mnoge druge. Sarađivao je i sa francuskim i ruskim glasilima. Kao mladić piše uglavnom poeziju, i to rodoljubive i deskriptivne pesme, a od proze je brzo odustao. Najpoznatiji i najplodniji je zapravo kao dramski pisac. Po svojoj drami Olivera dobio je i nadimak: Mita Olivera. Ovu istorijsku dramu, koja govori o jednoj od najpotresnijih epizoda iz srpske prošlosti, kada je nakon Kosovskog boja sultan Bajazit tražio ruku ćerke kneza Lazara, jedinu je i štampao za života. Nju je napisao u lirskom desetercu i posvetio kraljici Dragi Mašin, tražeći način da ode lakše na studije. Nakon Majskog prevrata zbog ove posvete imao je problema. Interesantno je da je Olivera štampana za vreme života Dimitrija Mite Dimitrijevića, ali nije doživela svoju scensku realizaciju.
Osim Olivere, autor je i sledećih dramskih dela: Računi, Pirovanje, Ljubavnik svoje žene, Kanjoš Macedonović, Sestra Leke kapetana, Večiti Vavilon. Ugledajući se na Lazu Kostića i Vilijama Šekspira, stvarao je nacionalno-romantičnu dramu. Zato je, inspirisan najpopularnijom pripovetkom Stjepana Mitrova Ljubiše, napisao dramu Kanjoš Macedonović, koju je označio kao „četiri čina srpske romantike”. Pirovanje, Ljubavnik svoje žene i Sestra Leke kapetana imali su svoje praizvođenje u Zagrebu u Hrvatskom narodnom kazalištu. Uopšte, Dimitrijević je, prema rečima Olge Marković, zagrebačkoj publici bio najpoznatiji beogradski dramatičar. Zagrepčani su u njemu videli „pisca velike erudicije, širokih mnogostranosti, dovoljne rutine i nemalih mogućnosti”. Osim u Zagrebu, njegovi komadi prikazivali su se na pozorišnim scenama u Beogradu, Novom Sadu, Nišu, Sarajevu, Skoplju, Osijeku, Ljubljani. Dramatizacijom narodne epske pesme Sestra Leke kapetana Dimitrije Mita Dimitrijević u srpsku književnost uveo je herojsku komediju.
Dimitrijević se bavio i prevodilačkim radom: prevodio je pesme i pripovetke Aleksandra Puškina, Antona Pavloviča Čehova, Mihaila Ljermontova, a štampao je i prevod speva Smrt smail-age Čengića, autora Ivana Mažuranića. Dela Dimitrija Mite Dimitrijevića prevođena su na francuski, ruski, nemački jezik.
Bio je angažovan i u politici. Pre svega, posvetio se Radikalnoj stranci i bio poslanik 1920, 1923, 1931. i 1935. godine. Bio je činovnik Ministarstva spoljnih poslova i savetnik poslanstva u Petrogradu, kao i diplomatski predstavnik u Sofiji. Na mestu pomoćnika ministra prosvete dočekao je Drugi svetski rat.
Sva dela Dimitrija Mite Dimitrijevića pogledajte OVDE.